Oporność na insulinę
Insulinooporność (IO) to zlepek dwóch słów: „insulina” i „oporność”. Tworzą one razem coś opornego na insulinę - w przypadku organizmu człowieka to coś, to tkanki. Na początek kilka definicji:
→ Insulinooporność to zaburzenie homeostazy glukozy, polegające na zmniejszonej wrażliwości tkanek docelowych na działanie insuliny pomimo prawidłowego lub podwyższonego stężenia insuliny w surowicy krwi."
→ Insulina to hormon, który jest syntetyzowany w naszym organizmie przezkomórki beta trzustki. Jego główną funkcją jest udostępnienie cukru do wnętrza komórek naszego ciała.
→ Receptory insulinowe to receptory obecne na powierzchni błony komórkowej komórek ludzkiego organizmu. Najwięcej spotyka się ich na powierzchni adipocytów czyli komórek tłuszczowych, komórek mięśniowych oraz komórek mięśni poprzecznie prążkowanych, które budują między innymi serce czy mięśnie.
Jak to wszystko działa? Insulina jest kluczem, który otwiera zamek i daje dostęp do komórek. Zamkiem są właśniereceptory insulinowe, które znajdują się w błonie komórkowej. W prawidłowym stanie, po tym jak zjemy posiłek i podniesie się poziom glukozy we krwi, podnosi się też poziom insuliny. Insulina przyłącza się do receptora insulinowego, dzięki czemu komórka może otrzymać składniki odżywcze, w tym właśnie glukozę.
Hiperglikemia vs. hiperinsulinemia
W przypadku osoby chorej na insulinooporność komórki organizmu stają się mniej wrażliwe (czyli OPORNE) na działanie insuliny i glukoza nie ma szans na dostanie się do środka komórki, przez co jej nadmiar krąży we krwi. Zbyt wysoki poziom glukozy (czyli HIPERGLIKEMIA) nie jest normalnym stanem. Ponieważ nasz organizm słuchając sam siebie, chce jak najlepiej, trzustka rozpoczyna produkcję jeszcze większej ilości insuliny. Po pewnym czasie dochodzi do uszkodzenia komórek trzustki - ich przerostu lub obumierania. W tym momencie dodatkowo utrzymuje się wysoki poziom insuliny czyli hiperinsulinemia.Komórki są coraz bardziej oporne na działanie insuliny i historia zaczyna się od nowa.
Co wyróżnia się wśród przyczyn insulinooporności? W środowisku naukowym mówi się, że jej rozwój może nawet w 80% zależeć od czynników genetycznych. Wśród innych czynników wymienia się zwiększenie kaloryczności diety oraz ograniczenie aktywności fizycznej, co doprowadza do nadmiernego przyrostu masy ciała.
Pamiętaj, że insulinooporność to stan, którego nie należy bagatelizować! Jej konsekwencje mogą być dużo bardziej poważne. Jeśli po pełnej diagnostyce obejmującej sprawdzenie poziomu insuliny i glukozy na czczo, krzywej cukrowej i krzywej insulinowej oraz po sprawdzeniu wskaźnika HOMA-IR wszystkie wyniki wskazują na insulinooporność - pamiętaj, to nie koniec świata! Zdrowa dieta oparta na nieprzetworzonej żywności w połączeniu z regularną aktywnością fizyczną jest niezbędna, aby powrócić do zdrowia.
Twój komentarz